ترس از زگیل تناسلی

زگیل های تناسلی از شایع ترین بیماری های منتقل شونده از راه جنسی (STD) هستند که گونه های مختلف ویروس HPV باعث ایجاد آن ها می شوند. درمان زگیل های تناسلی باعث بهبودی آن ها و کاهش علائم خارجی خواهد شد اما باز هم این ویروس ها از راه برقراری ارتباط جنسی توانایی انتقال به فرد دیگری را خواهند داشت.

زگیل تناسلی چیست؟

زگیل های تناسلی، برآمدگی های کوچکی در داخل و یا بر سطح آلت تناسلی و رکتوم هستند که عامل به وجود آمدن آن ها گونه ای از human papillomavirus یا همان HPV است (این ویروس از طریق تماس پوست به پوست منتقل می شود و درمان خاصی ندارد و پس از ابتلا، فرد ویروس را تا پایان عمر در بدن خود دارد. غالبا گونه های HPV6 و HPV11 باعث به وجود آمدن زگیل های تناسلی می شوند و گونه های دیگر آن برای مثال باعث ایجاد دیسپلازی و یا سرطان رحم می شوند). گاهی اوقات ممکن است زگیل های تناسلی بسیار کوچک باشند و فقط کمی باعث تیره شدن پوست آن محل نسبت به بقیه ی پوست شوند. گاهی اوقات هم ممکن است هیچ گونه علامت خارجی نداشته باشند و یا ممکن است علامت دار باشند و به شکل تکی و یا خوشه ای دیده شوند.

زگیل های تناسلی زوائد برجسته یا صافی بر روی پوست هستند که معمولا دردناک نیستند اما باعث احساس ناراحتی و سوزش، خونریزی خفیف و احساس خارش در ناحیه ی تناسلی می شوند‌.

زگیل های تناسلی از طریق رابطه جنسی و تماس پوستی در محل تناسلی از فرد مبتلا به فرد سالم منتقل می شوند. تظاهرات ویروس در بدن افراد مختلف بسته به شرایط مختلف آن ها (مثلا سن، سطح سیستم ایمنی و …)، متفاوت است. تشخیص زمان دقیق ابتلای فرد کار سختی است‌. ممکن است چند روز پس از ابتلا، فرد علامت دار شود. گاهی ممکن است فرد تا چند ماه و یا چند سال پس از ابتلا علامتی نداشته باشد.

با گذشت زمان ممکن است زگیل های تناسلی بهبود یابند اما هنوز هم ویروس در بدن فرد وجود دارد و این موضوع به این معناست که احتمال به وجود آمدن دوباره ی زگیل تناسلی وجود دارد در نتیجه کنترل کردن بروز خارجی زگیل تناسلی اهمیت بالایی دارد و تا حدودی در جلوگیری از انتقال ویروس نقش دارد (به طور کلی افراد سعی بر درمان زگیل تناسلی دارند تا درد حاصله را بهبود دهند و باعث کاهش علائم آن شوند). البته لازم به ذکر است که زگیل های تناسلی حتی در زمانی که فرد هیچ گونه علامتی ندارد نیز قابلیت انتقال به فرد سالم را دارند.

روش های گوناگونی برای درمان زگیل تناسلی وجود دارد. در ابتدا می توان از imiquimod (Aldara) ،podophyllin، podofilox (Condylox) و یا trichloroacetic acid استفاده کرد. اگر مصرف این موارد تاثیری نداشته باشد، بیمار می تواند برای درمان از جراحی های کوچک کمک بگیرد که عبارتند از روش های electrocautery (سوزاندن زگیل توسط جریان برق)، cryosurgery (فریز کردن زگیل ها)، excision (بریدن زگیل ها)، laser treatments و تزریق اینترفرون. توجه کنید که استفاده از روش درمانی نامناسب باعث بدتر شدن اوضاع می شود.

واکنش پزشک نسبت به ابتلا به زگیل تناسلی چگونه باید باشد؟ واکنش فرد مبتلا چگونه است؟

مشاوره پزشکی در زمینه ی بیماری های مقاربتی یا STD هم برای پزشک و هم برای بیمار دشوار است. معمولا بیماران با شنیدن آن دچار شوک و ترس شدیدی می شوند هر چند که این واکنش، طبیعی است اما معمولا ارتباط دادن ابتلا به ویروس HPV و زگیل تناسلی با ابتلا به سرطان های دستگاه تناسلی توسط بیمار باعث درگیری ذهنی و ناراحتی آن ها می شود. وقتی بیماران متوجه می شوند که درمانی برای HPV وجود ندارد و همچنین ممکن است مکررا درگیر زگیل های تناسلی متعدد شوند حس بدی به آن ها القا می شود. همچنین مطلع شدن شریک جنسی فرد درباره ابتلای پارتنر او به بیماری های منتقله از راه جنسی هم اهمیت فراوانی دارد.

مشاوره درباره ی زگیل تناسلی به فرد مبتلا، با چالش های زیادی همراه است. باید به فرد اطلاعات لازم در جهت عدم انتقال بیماری به شریک جنسی داده شود همچنین فرد مبتلا باید مراحل درمان را به طور کامل انجام دهد و از نیمه رها نکند. بیمار می تواند تحت درمان زگیل تناسلی قرار بگیرد و علائم خارجی او رفع شود اما چون ویروس HPV برای همیشه در بدن او وجود دارد، ممکن است پس از مدتی دوباره درگیر زگیل تناسلی شود که این موضوع برای فرد بسیار ناامید کننده است.

پزشک در ابتدا باید فرد را با حقایق مواجه کند. سپس باید روش های مختلف درمان را برای فرد مبتلا کاملا شرح دهد زیرا راه های درمانی زگیل تناسلی بسیار متفاوت هستند و ممکن است باعث گیج شدن بیمار شود (راه های درمان زگیل تناسلی شامل طیف گسترده ای از دارو ها و پماد ها تا انجام اعمال جراحی گوناگون است). در ادامه با در نظر گرفتن موارد مختلف بهترین روش درمان را با توجه به نظر خود بیمار انتخاب کند. رسیدن به مناسب ترین راه درمانی برای افرد بیمار، نیازمند توجه و زمان گذاشتن فرد بیمار و پزشک است.

لازم است اطلاعات کاملی در زمینه گونه های مختلف ویروس HPV و ارتباط آن ها با زگیل تناسلی و یا سرطان دهانه رحم به بیمار داده شود. همچنین ممکن است بیمار از نحوه ی انتقال ویروس به دیگران مطلع نباشد، پس لازم است که اطلاعات کافی به او داده شود زیرا یکی از راهکارهای جلوگیری از انتقال و گسترش زگیل تناسلی، استفاده از ترس مردم برای رواج یافتن رفتارهای محافظتی است.

همه ی این موارد باعث می شوند که فرد از لحاظ روحی، روانی و یا اجتماعی، تحت فشار قرار بگیرد و اذیت شود اما می تواند با کمک گرفتن از یک مشاور حاذق بر این حالات غلبه کند.

اما ممکن است موانعی در این راه پیش بیاید که بر روی پزشک یا بیمار اثر بگذارند‌.
یکی از این موانع، واکنش بد و شدید فرد نسبت به ابتلا به یک بیماری منتقله از راه {جنسی} است. معمولا افراد نسبت به شریک جنسی خود اطمینان دارند و احتمال نمی دهند که او مبتلا به بیماری منتقله از راه جنسی باشد‌. پس به همین دلیل نمی توانند بپذیرند که از شریک جنسی خود این ویروس را گرفته اند.

همچنین در کشورهای اسلامی داشتن رابطه جنسی خارج از چارچوب اصلی، به عنوان گناه محسوب می شود و فرد مبتلا از این موضوع شرمسار می شود و خود را سرزنش می کنند.

در کنار این حس بدی که فرد مبتلا نسبت به خود دارد، ممکن است از سوی جامعه طرد شود و یا مردم، ارزش کمتری برای او قائل شوند و به او احترام نگذارد. همین موضوع سبب می شود که فرد اعتماد به نفس خود را از دست بدهد. کاهش اعتماد به نفس هم با افسردگی رابطه مستقیمی دارد. با شدت یافتن افسردگی فرد، ممکن است او نیاز به مصرف داروهای روان پزشکی داشته باشد. این اختلالات روحی حاصل از زگیل تناسلی می تواند بر روی میل جنسی افراد اثر بگذارد و آن را به طور چشمگیری کاهش دهد. این موضوع برای اثرات روحی سایر بیماری های منتقله جنسی یا STD مانند ابتلا به ویروس HPV و تبخال تناسلی هم صادق است.

نتیجه بخشی موثر در هنگام ابتلا به زگیل تناسلی زمانی صورت می گیرد که پزشک مهارت کافی برای تشخیص داشته باشد، زمان بگذارد و آن را تشخیص بدهد. سپس اطلاعات خود را به بیمار منتقل کند و نگرانی های او را تا حد توان کم کند و بهترین روش درمانی را به او پیشنهاد بدهد. همچنین پزشک باید به بیمار خود این اطمینان را بدهد که در این راه در کنار او خواهد بود و همیشه در دسترس است. در این حالت بیمار تا حدودی اطمینان خاطر کسب می کند و اگر سوالی برای او ایجاد شود می تواند با خیال راحت با پزشک مطرح می کند. برخی پزشکان از تاثیرات روحی و روانی ابتلا به زگیل تناسلی بر روی افراد آگاهی کامل ندارند و شاید نتوانند در مورد مسائل عاطفی زیاد به بیماران کمک کنند (به طور کلی پزشک باید مسائل را با زبان ساده برای بیمار توضیح دهد تا برای او قابل درک باشد زیرا فشار ناشی از شوک ابتلا به یک بیماری STD به خودی خود زیاد است پس بهتر است پزشک به گونه ای حرف بزند و از کلماتی استفاده کند که باعث نشود ذهن بیمار بیشتر درگیر شود).

برخی کارها بر کاهش استرس بیمار تاثیر مثبتی دارند. برای مثال پزشک به بیمار بگوید که هر سوالی برای او مطرح شد را یادداشت کند تا در تایم بعدی که پزشک را دید از او بپرسد. همچنین پزشک می تواند بروشوری تهیه کند که در آن به سوالات رایج در مورد زگیل تناسلی پاسخ داده شده است و آن را به بیماران بدهد تا مطالعه کنند و سطح آگاهی خود را بالاتر ببرند.
علیرغم شباهت های زیاد اما واکنش زنان و مردان نسبت به این بیماری در برخی موارد متفاوت است. نگرانی مردان درباره عملکرد صحیح جنسی آن ها در آینده است اما نگرانی زنان درباره ی کاهش جذابیت های جنسی آن هاست.

به طور کلی احساس ناراحتی و نگرانی در زنان بیشتر از مردان است‌. غالبا زگیل تناسلی در زنان بیشتر تشخیص داده می شود و نگرانی اصلی زنان درباره ی ابتلای آن ها به سرطان و همچنین انتقال این بیماری به نوزاد در هنگام زایمان و بارداری است.

پزشک باید در نظر داشته باشد که بلوغ فکری افراد، دیرتر از بلوغ جسمی آن ها رخ می دهد پس اگر نوجوانی فعال از نظر جنسی به زگیل تناسلی مبتلا شده بود، پزشک باید این موضوع را مدنظر داشته باشد و سعی کند بتواند ارتباط موثری با نوجوان برقرار کند.
گاهی اوقات پزشک ممکن است به دلیل تعصباتی که دارد، واکنش مناسبی نسبت به فرد مبتلا نداشته باشد. پس بهتر است که او بر روی دیدگاه های خود، کار کند تا این موضوع بر روی تعاملات او با بیمار اثر نگذارد.

پزشک باید دقت کند که بیمار را به دلیل ابتلا به یک بیماری STD قضاوت نکند و حس بدی به او القا نکند. بیمار ممکن از برخی رفتارهای پزشک برداشت بدی بکند حتی در صورتی که پزشک قصد بدی نداشته باشد.
پزشک باید اصل رازداری و محرمانه بودن اطلاعات فرد و ابتلای او به این بیماری را رعایت کند و تنها در صورتی که سلامت فرد و یا زندگی او به خطر بیفتد می تواند طبق قوانین موجود در این زمینه عمل کند به رازداری عمل نکند.

موضوع دیگری که یکی از درگیری های اصلی است، نحوه ی اطلاع رسانی این موضوع به شریک جنسی فرد بیمار است. گاهی اوقات زمان دقیق ابتلای فرد به این بیماری مشخص نیست و ممکن است فرد سال ها ویروس HPV را در بدن خود داشته باشد ولی هیچ علامتی بروز نداده باشد. بیماران باید سعی کنند که این موضوع را به شریک جنسی خود بگویند و از او مخفی نکنند. اما گاهی اوقات دیده می شود که فرد مبتلا از اطلاع دادن این موضوع به شریک جنسی خود می ترسد و به او اطلاع نمی دهد.

یکی دیگر از مسائل مهمی که در مشاوره مطرح می شود، نحوه انتقال آن به دیگر افراد است. فرد مبتلا به زگیل تناسلی باید روابط جنسی محافظت شده داشته باشد که البته این موضوع به طور کامل از انتقال ویروس جلوگیری نمی کند.
در جلسات مشاوره سعی می شود که نگرانی های فرد را کاهش دهند. باید به بیمار این اطمینان داده شود که زگیل های تناسلی قابل مشاهده، قابل درمان و از بین رفتن هستند و منجر به سرطان نمی شوند.
انجام غربالگری به شریک جنسی فرد مبتلا هم پیشنهاد می شود. زنان مبتلا هم باید به طور منظم پاپ اسمیر انجام دهند.

نتیجه گیری:

طبیعی است که فرد مبتلا به زگیل تناسلی دچار ترس وحشت بسیار شود و از لحاظ روحی در شرایط مناسبی قرار نداشته باشد، اما کمک گرفتن از یک مشاور می تواند به او کمک کند. همچنین می تواند با کمک پزشک، بهترین روش درمانی را برگزیند و انجام دهد اما این به معنای عدم انتقال ویروس به دیگران نیست و باید روابط جنسی محافظت شده داشته باشد. همچنین بهتر است بداند گونه هایی از ویروس HPV که باعث ابتلا به زگیل تناسلی می شوند با گونه هایی از HPV که باعث ابتلا به سرطان می شوند، متفاوت اند و ابتلای فرد به زگیل تناسلی به معنای ابتلای او به سرطان نمی باشد.