وستیبولار پاپیلوماتوز چیست و چگونه درمان می‌شود؟

وستیبولار پاپیلوماتوز، برجستگی هایی خوش خیم در قسمت خارجی دستگاه تناسلی زنان هستند. این برجستگی ها یک بیماری مقاربتی محسوب نمی شوند و هنوز دلیل مشخصی برای بروز آن ها پیدا نشده است. وستیبولار پاپیلوماتوز ممکن است در هر فردی یافت شود و علامت و درمان خاصی ندارد. پاپول های مرواریدی نیز همانند وستیبولار پاپیلوماتوز، برجستگی هایی خوش خیم و بدون علامت هستند که برخلاف وستیبولار پاپیلوماتوز در مردان دیده می شود.

در این مقاله به سوالات زیر پاسخ خواهیم داد:
• وستیبولار پاپیلوماتوز چیست؟
• علت ایجاد وستیبولار پاپیلوماتوز چیست؟
• وستیبولار پاپیلوماتوز در چه افرادی دیده می شود؟
• علائم آن چیست؟
• چگونه تشخیص داده می شود؟
• تفاوت وستیبولار پاپیلوماتوز با زگیل های تناسلی در چیست؟
• درمان آن به چه صورتی انجام می شود؟
• پاپول مرواریدی چیست؟
• علائم پاپول مرواریدی چیست؟
• علل به وجود آمدن پاپول مرواریدی چیست؟
• چگونه تشخیص داده می شوند و درمان آن ها به چه صورت است؟

وستیبولار پاپیلوماتوز چیست؟

وستیبولار پاپیلوماتوز یا پاپیلوماتوز دهلیزی برجستگی های کوچک غیرمعمول و خوش خیم، بدون درد، براق و به رنگ پوست هستند که در ناحیه ی ولوو دستگاه تناسلی زنان (قسمت خارجی دستگاه تناسلی زنان که شامل مونس پوبیس، لابیا ماژور، لابیا مینور، واژن، کلیتوریس و مجرای ادراری است) رشد می کنند و هیچ خطری برای سلامتی فرد ایجاد نمی کنند.
این برجستگی ها یا پاپیلاها به صورت یک خط یا تکه های متقارن بر روی لابیا مینور که در دو طرف ولوو قرار دارد دیده می شوند. همچنین این برجستگی ها می توانند در وستیبول که دهانه واژن است و توسط لابیاهای مینور احاطه می شود هم دیده شوند.
پاپیلاها می توانند برآمدگی هایی صاف و گرد یا انگشت مانند باشند. قطر آن ها ۱ تا ۲ میلی متر است، به آهستگی رشد می کنند و بافت نرمی ندارند‌. در هنگام مشاهده ی آن ها با میکروسکوپ، هایپرپلازی مخاطی، بافت زیرپوستی شل به همراه پاپیلاهای میله ای یا اشکی شکل دیده می شود.
این برجستگی ها دوران بارداری و زایمان فرد را تحت تاثیر قرار نمی دهند.

علت ایجاد وستیبولار پاپیلوماتوز چیست؟

برخی پزشکان اعتقاد دارند که وستیبولار پاپیلوماتوز یک بیماری یا ناهنجاری محسوب نمی شود و فقط یک تغییر در آناتومی طبیعی ولوو است (هنوز هیچ دلیلی برای به وجود آمدن آن ها پیدا نشده است). همچنین هیچ عاملی وجود ندارد که احتمال ابتلا به آن را افزایش دهد.
مورد قابل توجه این است که وستیبولار پاپیلوماتوز یک بیماری مقاربتی (STD) محسوب نمی شود یعنی این که فردی نمی تواند از طریق رابطه جنسی این بیماری را از فرد دیگری بگیرد یا به او منتقل کند. همچنین یک بیماری ویروسی یا باکتریایی هم محسوب نمی شود.
در میان پزشکان بحث های زیادی بر سر این که آیا ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) باعث وستیبولار پاپیلوماتوز می شود یا خیر، وجود دارد. اما اکثر مطالعات معتبر و دقیق علمی نشان می دهند که این موضوع درست نیست. هر چند برخی پزشکان معتقدند که در صورت ابتلا به وستیبولار پاپیلوماتوز، احتمال ابتلا به HPV نیز افزایش می یابد اما مدرکی در این زمینه وجود ندارد.
وستیبولار پاپیلوماتوز در اثر رابطه جنسی و یا بهداشت سطح پایین به وجود نمی آید (البته لازم به ذکر است که رعایت بهداشت به جلوگیری از بدتر شدن آن نقش دارد زیرا عدم رعایت بهداشت می تواند باعث تجمع باکتری ها شود و وستیبولار پاپیلوماتوز را تشدید می کند). همچنین فشار، اصطکاک و تحریکات در ناحیه ولوو هم باعث تشدید وستیبولار پاپیلوماتوز می شود.

وستیبولار پاپیلوماتوز در چه افرادی دیده می شود؟

وستیبولار پاپیلوماتوز یک تغییر خوش خیم در آناتومی دستگاه تناسلی زنان است. افراد مبتلا به وستیبولار پاپیلوماتوز ممکن است با این مشکل به دنیا آمده باشند یا بعد از بلوغ با آن مواجه شوند (این مشکل به گونه ای نیست که فرد در طول زندگی به شکل ناگهانی و اتفاقی دچار آن بشود). ممکن است ارثی باشد اما در این زمینه مطالعه ای انجام نشده است. تاکنون هیچ علت خاصی درباره ی ایجاد آن ها مطرح نشده است.
وستیبولار پاپیلوماتوز در نژاد یا قومیت خاصی فراوانی بیشتری ندارد (ممکن است با زگیل های تناسلی که زوائدی کوچک در ناحیه تناسلی هستند و توسط سویه هایی از ویروس HPV ایجاد می شوند، اشتباه گرفته شوند در صورتی که این دو مورد هیچ ربطی به یکدیگر ندارند).
آمار خیلی دقیقی از درصد افراد مبتلا به وستیبولار پاپیلوماتوز وجود ندارد زیرا ممکن است برخی از افراد به آن مبتلا باشند ولی هرگز از ابتلا خود خبر نداشته باشند و تحت مراقبت های پزشکی قرار نگیرند (لازم به ذکر است که این یک تغییر رایج محسوب می شود).

علائم آن چیست؟

اکثر زنان هیچ علامتی ندارند. معمولا بی درد است و فرد از ابتلا به آن بی خبر است. معمولا دیدن این ضایعات بر روی دستگاه تناسلی باعث ایجاد اضطراب در فرد می شود. هنگامی که فرد برای سایر علائم غیر مرتبط با وستیبولار پاپیلوماتوز مانند درد یا ترشحات واژن به پزشک مراجعه می کند، ممکن است به طور اتفاقی تشخیص داده شود.
در برخی موارد بسیار نادر مشاهده شده است که با علائمی همچون خارش، درد، سوزش و ناراحتی در ناحیه تناسلی همراه است (البته که این علائم برای وستیبولار پاپیلوماتوز طبیعی نیستند و ممکن است به علت بیماری های دیگری رخ داده باشد).
اگر فرد برجستگی هایی را بر روی ناحیه ولوو خود مشاهده کند، دچار نگرانی می شود و ممکن است فکر کند مبتلا به زگیل تناسلی شده است.
شرایطی به نام وستیبولیت ولوور وجود دارد که گاهی اوقات ممکن است با وستیبولار پاپیلوماتوز همراه باشد. این وضعیت می تواند باعث درد و خارش در اطراف دهانه واژن شود (درد آن می تواند خفیف تا شدید باشد و در هنگام مقاربت احساس می شود). همچنین می تواند قرمزی در ناحیه وستیبول هم دیده شود. ولی تمام علائم ذکر شده به علت وستیبولیت ولوور است و ربطی به وستیبولار پاپیلوماتوز ندارد.
ممکن است برخی زنان متوجه شوند که در دوران بارداری، وستیبولار پاپیلوماتوز آن ها شدت گرفته است.

چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص وستیبولار پاپیلوماتوز به صورت بالینی و با معاینه ی دقیق انجام می شود و به میزان مهارت پزشک بستگی دارد. گاهی اوقات ممکن است برجستگی های وستیبولار پاپیلوماتوز آن قدر بزرگ شوند که با زگیل تناسلی اشتباه گرفته شوند. در صورتی که پزشک اطلاعات کافی درباره شکل ظاهری وستیبولار پاپیلوماتوز داشته باشد، به راحتی می تواند آن را تشخیص دهد.
هنگامی که پزشک نمی تواند به طور قطعی درباره ی برجستگی ها نظر بدهد، توسط بیوپسی، قطعه کوچکی از یکی از پاپیلاها را برمی دارد. با بررسی بیشتر قطعه بیوپسی شده توسط میکروسکوپ و مشاهده ی ویژگی های وستیبولار پاپیلوماتوز می توان آن را به طور کامل تشخیص داد.

تفاوت وستیبولار پاپیلوماتوز با زگیل های تناسلی در چیست؟

۱. برجستگی ها در وستیبولار پاپیلوماتوز در یک خط و به شکل قرینه رشد می کنند اما در زگیل های تناسلی هیچ نظمی دیده نمی شود و برجستگی ها به صورت رندوم رشد می کنند.
۲. وستیبولار پاپیلوماتوز در ناحیه ولوو (قسمت خارجی دستگاه تناسلی زنان) رشد می کند اما زگیل های تناسلی می توانند هم در بیرون و هم درون دستگاه تناسلی رشد کنند.
۳. وستیبولار پاپیلوماتوز به رنگ صورتی و براق است اما زگیل های تناسلی رنگ های متفاوتی دارند و مات هستند.
۴. وستیبولار پاپیلوماتوز در هنگام لمس، نرم هستند اما زگیل های تناسلی سفت و سخت هستند.
۵. پایه و قاعده ی هر کدام از برجستگی ها در وستیبولار پاپیلوماتوز از دیگری جداست و به هم متصل نیستند اما پایه ی زگیل های تناسلی از هم جدا نیستند و به هم جوش خورده اند.
۶. برجستگی های وستیبولار پاپیلوماتوز هنگام قرار گرفتن در معرض استیک اسید ۵ درصد، تغییر رنگ نمی دهند اما زگیل های تناسلی هنگامی که در معرض استیک اسید ۵ درصد قرار می گیرند تغییر رنگ می دهند و سفید رنگ می شوند.

درمان آن به چه صورتی انجام می شود؟

این برجستگی ها خوش خیم هستند و از آن جایی که جزو آناتومی طبیعی دستگاه تناسلی هستند، نیاز به درمان خاصی ندارند. مشکل هنگامی است که این برجستگی ها به اشتباه زگیل تناسلی تشخیص داده شوند و فرد مجبور به انجام آزمایش های تشخیصی و درمان های غیرضروری شود. همچنین می تواند یک نگرانی نا به جا و ناراحتی روانی برای فرد ایجاد کند.
در صورتی که حضور این برجستگی ها فرد را آزار بدهد، پزشک می تواند با یک روش ساده آن ها را برطرف کند اما احتمال برگشت دوباره ی آن ها وجود دارد.
توجه کنید که وستیبولار پاپیلوماتوز از طریق رابطه جنسی منتقل نمی شود.
به طور کلی می توان گفت پروگنوز آن عالی است و ابتلا به وستیبولار پاپیلوماتوز بر سلامت کلی فرد و کیفیت زندگی او تاثیری نخواهد داشت.

پاپول مرواریدی چیست؟

پاپول های مرواریدی یا پاپیلوم های هیرسوتوئید، برجستگی های کوچک، جوش مانند وخوش خیمی هستند که در اطراف سر آلت تناسلی ایجاد می شوند. آن ها خارش و درد ندارند اما ممکن است از لحاظ ظاهری باعث ایجاد اضطراب و نگرانی در فرد شوند اما با گذر زمان و افزایش سن، کم کم محو می شوند. این وضعیت غالبا در مردان و پس از سن بلوغ آن ها (در نوجوانان و بزرگسالان) دیده می شود (احتمال دیده شدن پاپول های مرواریدی در فردی که ختنه نکرده است، کمی بیشتر است اما با این وجود این برجستگی ها می توانند در هر مردی یافت شوند).

علائم پاپول مرواریدی چیست؟

پاپول هایی به رنگ زرد، سفید و صورتی هستند که درخشندگی آن ها مانند مروارید است. این پاپول ها علامت خاصی ایجاد نمی کنند و بعد از این که به وجود می آیند سایز آن ها بزرگ تر نمی شود. درد خاصی ایجاد نمی کنند و قابلیت انتقال به افراد دیگر را ندارند. قطر پاپول های مرواریدی ۱ تا ۴ میلی متر است و در اطراف سر آلت تناسلی در یک یا دو ردیف رشد می کنند‌. این پاپول های مرواریدی هیچ ارتباطی با بیماری های مقاربتی ندارند.
لکه های فوردایس نیز برجستگی هایی در ناحیه تناسلی هستند که همانند پاپول های مرواریدی بی ضررند. فرق آن ها با پاپول های مرواریدی در این است که در یک یا دو ردیف در اطراف سر آلت تناسلی ظاهر نمی شوند بلکه پراکنده تر و با تعداد بیشتری (۵۰ تا ۱۰۰ عدد) ظاهر می شوند.

علل به وجود آمدن پاپول مرواریدی چیست؟

پزشکان تاکنون دلیل خاصی برای به وجود آمدن این پاپول ها ذکر نکرده اند. این ها فقط یک نوع تغییر پوستی هستند که طبیعی اند و طریق برقراری رابطه جنسی به فرد دیگری منتقل نمی شوند.
مردان سیاهپوست و مردانی که ختنه نشده اند به احتمال بیشتری با پاپول های مرواریدی مواجه می شوند.

چگونه تشخیص داده می شوند و درمان آن ها به چه صورت است؟

پزشکان تنها با مشاهده ی این برجستگی ها می توانند آن ها را تشخیص دهند. همچنین می توانند برای تایید تشخیص خود تکه ای از بافت (بیوپسی) تهیه کنند و با میکروسکوپ آن را مشاهده کنند (گاهی اوقات ممکن است به اشتباه به عنوان زگیل تناسلی تشخیص داده شوند که با بررسی های بیشتر می توان به تشخیص درست رسید).
پاپول های مرواریدی ضرری را به فرد نمی رسانند پس ممکن است از نظر پزشک نیاز به درمان خاصی نباشد. البته که ظاهر این برجستگی ها ممکن است برای فرد مبتلا ناخوشایند باشد؛ در نتیجه در نیمی از مردان مبتلا به پاپول های مرواریدی دیده شده است که تمایل دارند آن ها را بردارند.
از روش های زیر برای برداشتن پاپول های مرواریدی استفاده می شود:
کرایوتراپی: استفاده از نیتروژن مایع برای فریز کردن آن ها
لیزر درمانی: استفاده از پرتو لیزری کربن دی اکسید
Electrodesiccation و curettage: تکنیکی است که در آن پاپول ها را می سوزانند سپس با یک کورت آن را برمی دارند.
توجه کنید که درمان های خانگی در رفع پاپول های مرواریدی نقشی ندارند.