تفاوت HIV و HVP در چیست؟ در این مقاله ویروس های عفونی HPV و HIV مورد برسی قرار میگیرند؛ به نحوه ی درمان دو ویروس پرداخته میشود و به تفاوت این دو ویروس اشاره میشود. برای مطالع ادامه مقاله در سایت عاملی همراه ما باشید.
معرفی HPV و HIV
HPV چیست؟
در سطح جهان، عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی است. مواجهه مادام العمر با حداقل یک نوع HPV در بیش از 50 درصد از زنان فعال جنسی رخ می دهد. زنان در هر سنی ممکن است به HPV مبتلا شوند، اما زنان بین 20 تا 24 سال بیشترین میزان ابتلا به عفونت را دارند.
تقریباً همه مردان و زنان فعال از نظر جنسی حداقل در مقطعی از زندگی خود حداقل به یک نوع HPV مبتلا می شوند ، اکثر عفونت های HPV تناسلی بدون علامت و گذرا هستند و خود به خود و بدون ایجاد بیماری ناپدید می شوند.
بر اساس خطر احتمالی ناشی از پیشرفت بیماری به بدخیمی و همچنین زگیل های ایجاد شده در ناحیه تناسلی، این انواع HPV به عنوان HPV های پرخطر یا کم خطر طبقه بندی می شوند.
HIV چیست؟
40 سال از اولین گزارش های ایدز می گذرد. از آن زمان تاکنون حدود 80 میلیون نفر به این ویروس مبتلا شده اند که نیمی از آنها جان خود را از دست داده اند. ظهور درمان قوی ضد رتروویروسی (ART) در دهه 90 میلادی به طور چشمگیری عفونت HIV را بهبود بخشید.
عفونت HIV در جمعیت انسانی از راه های جنسی، تزریقی و از جمله شیردهی منتقل می شود. با این حال، 80٪ نوجوانان و بزرگسالان از طریق رابطه جنسی واژینال یا مقعدی HIV را دریافت می کنند. در حال حاضر اپیدمی ایدز HIV به اوج خودش رسیده است و تقریبا در تمام انسان ها گسترش یافته است ، سازگاری با مراقبت های بهداشتی ، سیاست گذاری منطقه ای و اجتماعی و فرهنگی تنوع قابل توجهی از این ویروس را نشان داده است.
تفاوت HIV و HPV را می شناسید.
( ویروس نقص ایمنی انسانی ) HIV و ( ویروس پاپیلومای انسانی ) HPV ، دو ویروس مختلف هستند و به بیماری‌ها و عوامل مختلف منجر میشوند؛ در ادامه تفاوت‌های اصلی بین این دو ویروس را بررسی می‌کنیم.
مرتبط بودن با بیماری‌ها:
HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی): این ویروس منجر به بیماری نقص ایمنی انسانی ایدز میشود. HIV سیستم ایمنی بدن را تخریب می‌کند و افراد را به بیماری‌های عفونی و سرطانی حساس می‌کند.
HPV (ویروس پاپیلومای انسانی): این ویروس میتواند علت انواع مختلفی از عفونت‌ها باشد. برخی از انواع HPV باعث شیوع زگیل‌های جنسی (زگیل‌های نرم) میشوند و برخی از انواع دیگر باعث سرطان های مختلف مانند سرطان گردن رحم، دهانه رحم، و دیگر اندام‌ها میشوند.
انتقال:
HIV: عمدتاً از طریق تماس جنسی بدون محافظت، استفاده از سرنگ‌های آلوده، و از مادر به نوزاد در زمان زایمان منتقل میشود.
HPV: انتقال این ویروس نیز از طریق تماس جنسی ممکن است، اما همچنین میتواند از راه‌های تماس مستقیم پوست به پوست، از مادر به نوزاد در زمان زایمان، و از طریق تماس با اشیاء آلوده انجام شود.
علائم:
HIV: در مراحل ابتدایی ممکن است بیماری علائم خاصی نداشته باشد. در مراحل پیشرفته‌تر، علائم شامل خستگی، لاغری بی علت، عفونت‌های متعدد، و سایر علائم مربوط به نقص ایمنی میشوند.
HPV: بسیاری از افراد عفونت HPV را بدون نشانه‌های خاص تجربه می‌کنند. در برخی از موارد، ممکن است زگیل‌های جنسی (زگیل‌های نرم) شکل گیرد یا سرطان‌های مختلف بر اثر این ویروس پیش آید.
واکسیناسیون:
HIV: در حال حاضر هیچ واکسنی برای جلوگیری از ابتلا به HIV وجود ندارد.
HPV: واکسن های مختلفی برای جلوگیری از عفونت‌های HPV و به تبع آن، جلوگیری از برخی از انواع سرطان ها (مانند سرطان گردن رحم) توسعه یافته‌اند. این واکسن‌ها معمولاً به دختران و پسران در سنین جوان توصیه و تزریق میشوند.
HPV و HIV چگونه تشخیص داده میشوند؟
تشخیص HIV : ممکن است تا 12 هفته طول بکشد تا بدن آنتی بادی برای HIV تولید کند.
HIV معمولاً با استفاده از آزمایش‌های خون تشخیص داده میشود، اما اگر این آزمایش خیلی زود انجام شود، میتوانند منجر به نتیجه منفی کاذب شوند. این بدان معنی است که با وجود عفونت، نتیجه آزمایش منفی است.
هر چه زودتر تشخیص داده شود، درمان زودتر شروع می شود و آزمایش‌های مقاومت دارویی میتواند به تشخیص این که بیماری در چه مرحله‌ای است و بهترین رویکرد برای درمان کمک می‌کند.
تشخیص HPV : در برخی افراد، ایجاد زگیل تناسلی ممکن است اولین نشانه عفونت HPV باشد. برخی دیگر ممکن است زمانی که دچار عوارض جدی‌تر مانند سرطان شوند، متوجه شوند که HPV دارند.پزشک معمولاً می تواند HPV را فقط با بازرسی چشمی زگیل ها تشخیص دهد. تست پاپ اسمیر می تواند تشخیص دهد که آیا سلول های دهانه رحم غیر طبیعی هستند یا خیر. انواع خاصی از HPV را می توان با استفاده از آزمایش DNA روی سلول های دهانه رحم نیز شناسایی کرد.
علائم HIV و HVP
علائم HIV چیست؟
اولین مرحله قابل توجه عفونت اولیه HIV است. این مرحله سندرم حاد رتروویروسی (ARS) یا عفونت حاد HIV نیز نامیده می شود. معمولاً علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد می کند، بنابراین ممکن است فردی در این مرحله فکر کند که به جای HIV، آنفولانزای شدید یا بیماری ویروسی دیگری دارد. تب شایع ترین علامت HIV است.
علائم ( ویروس نقص ایمنی انسانی ) یا HIV :
- سر درد
- گلو درد
- خستکی
- لرز
- درد عضلانی
- غدد لنفاوی متورم در زیر بغل، گردن یا کشاله ران
- زخم های دهان یا برفک دهان
با توجه به منبع مورد اعتماد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، علائم اولیه HIV ممکن است 2 تا 4 هفته پس از مواجهه اولیه ظاهر شوند. آنها می توانند چندین هفته دوام بیاورند. با این حال، برخی از افراد ممکن است فقط برای چند روز علائم داشته باشند.
علائم HPV چیست؟
در برخی افراد زگیل شایع ترین دلایل عفونت HPV است.
علائم ها می توانند به صورت ضایعات مسطح، توده های گوشتی کوچک و برجستگی های کوچک شبیه گل کلم ظاهر شوند. اگرچه ممکن است خارش و سوزش داشته باشند، اما معمولاً باعث درد یا ناراحتی همراه نمی شوند.
زگیل تناسلی در زنان معمولاً در فرج ایجاد میشوند اما میتوانند در داخل واژن یا دهانه رحم نیز ظاهر شوند.در مردان، آنها روی آلت تناسلی و کیسه بیضه ظاهر می شوند.
همچنین زگیل تناسلی هم در مردان و هم در زنان،داخل و اطراف معقد نیز می تواند ایجاد شود.
زگیل های HPV به شکل های زیر میتواند باشد
- زگیل های گل کلمی شکل
- زگیل هایی که به صورت خوشه ای یا تکی ایجاد می شوند
- برجستگی هایی هم رنگ با تیره تر
همچنان سویه های HPV می توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند، به ویژه در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
در بیشتر موارد، عفونت های HPV علائمی را نشان نمی دهند و خود به خود برطرف می شوند. اما دو سویه HPV-16 و HPV-18، دو عامل اصلی ضایعات دهانه رحم و سرطان هستند؛ باید توجه داشت سویه های دیگر همچنان می توانند باعث سرطان دهانه رحم شوند.
توسعه ی HPV در بدن با توجه به قوی یا ضعیف بودن سیستم ایمنی بدن ، میتواند چیزی بین 5 تا 20 سال به طول بی انجامد
سرطان دهانه رحم معمولاً بدون علامت است تا زمانی که به مرحله بعدی برسد. علائم پیشرفته سرطان دهانه رحم عبارتند از:
- درد در ناحیه لگن
- ترشحات بدبو
- کاهش وزن
- از دست دادن اشتها
- خستگی
درمان HIV و HVP
درمان HPV : در حال حاضر درمانی برای HPV وجود ندارد و گاهی به خودی خود از بین میرود. البته با واکسیناسیون میتواند از ابتلا به آن پیشگیری کرد و ویروس را کنترل کرد ؛ با این حال اگر به ویروس مبتلا هستید با پزشک در ارتباط باشید.
درمان HIV : در هر کسی که به تازگی تشخیص داده شده است باید بر روی یافتن و مصرف داروهایی تمرکز شود که بهترین تاثیر را برای درمان یا کنترل بیماری دارد. ویروس HIV با ترکیبی از داروهای ضدویروسی قابل کنترل است. این داروها به منظور کاهش ویروس در خون، افزایش گلبول های سفید، تقویت سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از پیشرفت و سرایت ویروس HIV استفاده می شود.
این داروهای ضدویروسی HIV را درمان نمی کنند و مقداری از ویروس در بافت ها باقی می ماند. به همین علت است که فرد برای جلوگیری از انتقال و پیشرفت ویروس HIV باید تا آخر عمر دارو مصرف کند. با دارو و مدیریت مناسب، این امکان وجود دارد که HIV هرگز به مرحله بعدی پیشرفت نکند.
واکسن برای HIV و HVP
واکسن برای HIV : در حال حاضر برای درمان عفونت و پیشگیری HIV واکسنی وجود ندارد.
واکسن برای HPV : واکسن HPV برای افراد با هر آناتومی موجود است. واکسن های ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) با پیشگیری از عفونت ها قبل از قرار گرفتن در معرض طبیعی کار می کنند. سه واکسن زیر
Gardasil 4v
Gardasil 9v
Cervarix 2v
دربسیاری از کشور ها به بازار عرضه میشود و افراد میتوانند در سنین کودکی و بزرگسالی آن را دریافت کنند.
واکسیناسیون ویروس HPV، میتواند احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم و سایر سرطان‌های ناشی از HPV را در جهان کاهش دهد با این حال واکسن HPV برای زنان باردار توصیه نمیشود.
علائم خطر ابتلا HIV و HVP چیست؟
لازم به ذکر است هر یک از این ویروس ها زمانی که فردی مستقیماً با شخص دیگری که آن را دارد در تماس باشد می تواند انتقال یابد و فرد آلوده شود؛ ویروس ها می توانند از هر روزنه ای وارد بدن شوند.
عوامل خطر ابتلا برای HPV : عفونت HPV می تواند با داشتن رابطه جنسی محافظت نشده واژینال، مقعدی یا دهانی یا سایر تماس های پوستی ایجاد شود.
این به این دلیل است که HPV سلول های سطحی پوست مانند دست ها یا پاها و غشاهای مخاطی دهان و تناسلی را آلوده می کند. هر گونه تماس آن نواحی با فرد مبتلا به HPV می تواند باعث انتقال ویروس شود؛ البته در مواردی فرد مبتلا ممکن است علائمی نداشته باشد و ویروس را انتقال دهد.
عوامل خطر ابتلا برای HIV : HIV میتواند به روش‌های مختلفی از جمله از طریق خون، شیر مادر یا مایعات جنسی منتقل شود. برای ابتلا به HIV نیازی به دخول در حین رابطه جنسی نیست. قرار گرفتن در معرض مایعات از جمله منی یا ترشحات واژینال یک فرد HIV مثبت ممکن است تمام چیزی باشد که لازم است. رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد.
استفاده از سوزن های مشترک هنگام تزریق مواد مخدر یکی دیگر از روش های انتقال HIV است.
چشم انداز کلی چیست؟
در حال حاضر، برای ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) درمان کامل و دائمی وجود ندارد. اما برخی از عوارض ناشی از عفونت HPV، مانند زگیل‌های جنسی و تغییرات سلولی در گردن رحم، قابل مدیریت و درمان هستند.
با واکسیناسیون میتوان از عفونت های شایع و خطرناک ویروس HPV جلوگیری کرد.
برای ویروس HPV در زنان بررسی منظم و پیگیری ، برای تشخیص زود هنگام تغییرات سلولی که ممکن است در گردن رحم اتفاق بیوفتد حائز اهمیت است.
رعایت رفتارهای جنسی سالم میتواند در پیشگیری از عفونت HPV موثر باشد.
در حال حاضر درمان کلی برای ویروس HIV وجود ندارد اما عواملی هست که میتواند در کاهش تاثیر ویروس موثر باشد :
داروهای ضد ویروسی retroviral (ARV) :
- داروهای ARV مهمترین روش درمانی برای کنترل ویروس HIV هستند.
- این داروها به کاهش تعداد ویروس در بدن کمک کرده و باعث افزایش سلامت عمومی فرد مبتلا میشوند.
مراقبت پزشکی فراگیر:
- مراقبت پزشکی دقیق و فراگیر برای پیشگیری و مدیریت عوارض جانبی داروها و سلامت عمومی فرد مهم است.
توجه به عوامل بهداشتی:
- تغذیه سالم، ورزش منظم، و مدیریت استرس به بهبود سلامتی فرد مبتلا کمک می‌کنند.
پیگیری مداوم:
- مداومت در مصرف داروها و مراقبت پزشکی روزانه ضروری است.
- پیگیری دقیق توسط پزشک اهمیت دارد تا به سرعت به تغییرات در وضعیت سلامت فرد واکنش نشان داد.
با درمان های فعلی، HIV را می توان مدیریت کرد و اثرات ویروس ها را نادیده گرفت. داروها و درمان های موثر اکنون به طور چشمگیری امید به زندگی را افزایش می دهند.
